Koffiedikkijken met… Marjolein Blok-Dignum

Verbindende factor

Het vinden van inhoudelijk leuk werk vormde een uitdaging, door haar chronische ziekte is Marjolein deels afgekeurd. Marjolein: ‘Maar ik heb inhoudelijk echt wel iets te bieden.’ Bij de internationale vakvereniging MPI hadden ze behoefte aan iemand die structuur kon aanbrengen en daar kwam haar finance-achtergrond meer dan van pas. ‘Eigenlijk bleek dat al snel heel goed uit te pakken, omdat ik een verbindende factor kan zijn tussen alle leden. Het bestuur bestaat overigens uit allemaal vrijwilligers.’

Binnen MPI (Internationaal een community van zo’n 60,000 mensen waarvan 14,000 actieve leden) proberen we elkaar naar een hoger niveau te tillen. We zijn een soort proeftuin waarin we (voor en met elkaar) nieuwe dingen uittesten en daarmee de randen van nieuwe mogelijkheden binnen de eventindustrie opzoeken. Zo kunnen leden binnen een veilige omgeving dingen uitproberen en ervaren, die ze vervolgens in hun eigen werk kunnen toepassen. Bovendien kun je als lid gebruikmaken van alle whitepapers, onderzoeken die wereldwijd gedaan worden op het gebied van meetings en events en trainingen en heb je direct toegang tot alle internationale leden. Eigenlijk dus onmisbaar als je werkt in de branche.’ Mocht het internationale lidmaatschap niet interessant voor je zijn, kun je toch altijd naar onze events komen. Je kunt een los ticket kopen of een Eventpass voor alle events van het jaar.’

Wat heb je zien veranderen binnen de branche?

‘In de acht jaar dat ik nu betrokken ben bij MPI, heb ik vooral de manier waarop evenementen worden georganiseerd zien veranderen. Voorheen werden ze vaak georganiseerd op aanbod, of het event van het jaar ervoor werd gekopieerd met net een andere invulling. Nu kijken we wat actuele onderwerpen zijn, waar de behoeftes binnen de branche liggen en waar de veranderingen in de markt zitten waar we op in moeten spelen en waar we de leden ervaring mee op willen laten doen. In December organiseren we bijvoorbeeld een evenement over inclusiviteit en diversiteit (Je bent goed zoals je bent!), bij het Friendschip Sports Centre in Amsterdam Noord.’

Wat trekt jou aan in de evenementenbranche?

‘De enigeconstante in het leven is verandering, ik vind het leuk om daarin mee te gaan en mee te bewegen. De evenementenbranche is een branche waarin veel geëxperimenteerd wordt. Bovendien is de energie van de mensen binnen de branche ontzettend fijn en de gunfactor naar elkaar toe ontzettend groot. Mijn rol als verbinder in het hele netwerk past me goed. Ik weet niet alles en pretendeer dat ook niet, maar ik weet wel de mensen te vinden die het wel weten. Het oprecht verbinden van mensen met elkaar, dat vind ik ontzettend leuk.’

Wat brengt 2024?

‘We zitten met z’n allen volop in de technische ontwikkelingen, de mogelijkheden van AI zijn amper bij te houden. Toch weet ik zeker dat de menselijke behoefte om elkaar in person te ontmoeten voorop blijft staan. Ik zie wel dat mensen kritischer worden. Mensen stappen niet meer zomaar voor een vergadering in een vliegtuig. Catering is steeds vaker standaard vegetarisch of zelfs vegan, met vlees of vis als plus. Er wordt beter gekeken wat ook online kan. Voor kennisoverdracht en vergaderingen werkt dat prima. Maar grote, b.v. medische of technische congressen, dat zal live blijven. Mensen willen elkaar in de ogen kijken.’

De netwerkcomponent ziet ze steeds groter worden. Marjolein: ‘Er wordt steeds beter gekeken naar de stakeholders, dat hangt samen met de keuze voor eventdesign. Door de aanwezigheid van nieuwe mensen of jonge mensen die het misschien wel spannend vinden om zomaar op iemand af te stappen omdat ze anders zijn opgegroeid, krijgen creatieve netwerkvormen die het ijs kunnen breken steeds meer ruimte. Maar het moet niet te gek of ongemakkelijk worden, dan bereik je het tegenovergestelde. Niet iedere vorm is toepasbaar op elke groep mensen.’

Wat is het mooiste evenement waar je aan meewerkte?

‘Dan ga ik toch weer EMEC19 noemen, waar ik samen met een grote groep vrijwilligers bij betrokken was. We hebben daar alles wat ‘normaal’ is tijdens het organiseren van een evenement bevraagd.’ Zo werd de standaard van een openingsreceptie, daarna keynotes en inhoud en afsluitend een feest volledig omgedraaid: EMEC19 begon met een feest in het Louwman Museum waar allerlei foodtrucs stonden en gasten bijvoorbeeld alleen konden bestellen in drie verschillende talen, waardoor ze actief op zoek moesten gaan naar andere gasten en op die manier heel snel mensen leerden kennen. Marjoleins persoonlijke favoriet: ‘We hebben met de MPI leden de gasten zelf – met eigen auto – van het vliegveld gehaald. Flesje water, noodpakketje. De Amerikaan die ik zelf ophaalde was een vrij introverte man die ik tijdens de start van het evenement direct aan veel nieuwe mensen voor kon stellen. Ik krijg nog iedere kerst een kaartje van hem.’

Tijdens de Learning Journeys de volgende dag kregen de gasten een kijkje buiten de eigen industrie. In Voor de leadership track volgden zij een workshop bij een orkest met dirigent in Leiden en in Blijdorp leerden de gasten hoe apen met elkaar communiceren en wat wij daarvan kunnen leren. Ook werd er een bezoek aan Coppert Cress gebracht, volgde er een verdieping over de festivalisering van de zakelijke evenementenbranche en gingen de gasten vol energie hun workshops in na een flash mop op het podium van World Forum.

Hoe zie jij de branche over 10 jaar?

‘Ik denk dat we steeds meer toegaan naar experiences. Mensen gaan steeds minder naar evenementen om alleen dingen te leren, maar vooral voor de ervaring en het netwerken. Ik merk het aan mezelf ook, een paneldiscussie vind ik niet interessant, stuur me maar een linkje om later te bekijken. Learnings vind ik superinteressant, maar ik leer het beste in de tijd waarin ik op mijn scherpst ben en geen andere prikkels aan mijn hoofd heb. Wat betreft meerdaagse congressen, op een gegeven moment ben je vol. Tijdens een eventbezoek wil ik geïnspireerd worden, ervaring opdoen en nieuwe dingen ervaren. Alles wat verdieping is: stuur het me vooral ook na. Ik denk dat ik Miss Average ben, dus ik denk dat het voor heel veel andere mensen niet anders is.’

‘Ik zie wel voor me dat we in de toekomst volop gebruikmaken van AI. Bijvoorbeeld in het voortraject, als sparringpartner en voor teksten. Ik hoop wel dat er voldoende aandacht besteed wordt aan de ethische kant.’

Heb je nog een wens voor de branche?

‘Rust komt in het personele probleem, dat geeft veel stress zie ik om me heen. Daarnaast hoop ik dat de inflatie een beetje ophoudt, want iedereen prijst zichzelf de markt uit. Ik wens de branche dus ruimte om alle mooie plannen uit te voeren, zowel met mensen als middelen.’

Tekst: Mahlee Plekker

Fotografie MPI beelden: Jan Buteijn, Butino